5

Ik stond in een buitenwijk voor de deur van een huis dat me deed denken aan de bungalow van mijn ouders in Shepparton. Ik was vastbesloten nooit meer naar een singlesfeest te gaan, maar de vragenlijst gaf me de gelegenheid om de kwelling van ongestructureerde sociale interactie met vreemden te vermijden.

Ik gaf de vrouwelijke gasten bij binnenkomst een vragenlijst, om in te vullen wanneer het hun schikte en aan mij te retourneren op het feest of per e-mail. Aanvankelijk nodigde de gastvrouw me uit om me onder de gasten in de woonkamer te mengen, maar toen ik haar mijn strategie had uitgelegd, liet ze me met rust. Na twee uur keerde een vrouw van ongeveer vijfendertig met een bmi van ongeveer eenentwintig terug naar buiten met twee glazen mousserende wijn. In haar andere hand hield ze een exemplaar van de vragenlijst.

Ze gaf me een glas. ‘Ik dacht dat je misschien wel dorst zou hebben,’ zei ze met een aantrekkelijk Frans accent.

Ik had geen dorst, maar ik was blij dat ik alcohol kreeg aangeboden. Ik had besloten dat ik het drinken alleen zou opgeven als ik een niet-drinkende partner zou vinden. En na enige zelfreflectie had ik geconcludeerd dat ‘C. Met mate’ ook een acceptabel antwoord was op de vraag over alcohol. Ik nam me voor de vragenlijst bij te werken.

‘Bedankt.’ Ik hoopte dat ze me de vragenlijst zou geven en dat mijn zoektocht wellicht ten einde was, hoe onwaarschijnlijk dat ook leek. Ze was uitermate aantrekkelijk en het gebaar van de wijn wees erop dat ze zeer attent was, in tegenstelling tot de andere gasten en de gastvrouw.

‘Je bent een wetenschapper, toch?’ Ze wees op de vragenlijst.

‘Correct.’

‘Ik ook,’ zei ze. ‘Er zijn hier vanavond maar weinig academici.’ Hoewel het gevaarlijk is om conclusies te trekken op basis van gedrag en gespreksonderwerpen, kwam mijn inschatting van de gasten overeen met haar observatie.

‘Ik ben Fabienne,’ zei ze. Ze stak haar vrije hand uit, die ik met gepaste kracht schudde. ‘Dit is vreselijke wijn, non?’

Dat beaamde ik. Het was een zoete wijn met koolzuur, alleen acceptabel vanwege de alcohol die hij bevatte.

‘Zullen we anders naar een wijnbar gaan om iets beters te halen?’ vroeg ze.

Ik schudde mijn hoofd. De slechte kwaliteit van de wijn was vervelend, maar niet cruciaal.

Fabienne zuchtte diep. ‘Luister. Ik heb twee glazen wijn op, ik heb al zes weken geen seks gehad en ik zou liever nog zes weken wachten dan dat ik met een van de andere mannen hier mee naar huis zou gaan. Dus, kan ik je een drankje aanbieden?’

Het was een zeer vriendelijk aanbod. Maar het was nog vroeg op de avond. Ik zei: ‘Er worden nog meer gasten verwacht. Misschien vind je wel een geschikte partner als je nog even wacht.’

Fabienne gaf me haar vragenlijst en zei: ‘Ik neem aan dat de winnaars vanzelf bericht krijgen.’ Dat beaamde ik. Toen ze weg was, keek ik snel haar vragenlijst door. Zoals verwacht had ze op verscheidene vlakken gefaald. Zeer teleurstellend.

Mijn laatste offline optie was speeddaten, een aanpak die ik nog niet eerder had geprobeerd.

De locatie was een feestzaal in een hotel. Op mijn aandringen maakte de organisator het exacte tijdstip van aanvang bekend. Ik wachtte aan de bar om zinloze gesprekken te vermijden. Toen ik terugkeerde nam ik plaats op de laatste lege plek aan een lange tafel, tegenover een vrouw met de naam Frances op haar naamkaartje, leeftijd ongeveer vijftig, bmi ongeveer achtentwintig, geen klassieke schoonheid.

De organisator liet een bel rinkelen en mijn drie minuten met Frances gingen van start.

Ik haalde mijn vragenlijst tevoorschijn en schreef haar naam erop. Onder deze omstandigheden was er geen tijd voor subtiliteit.

‘Ik heb de vragen op maximale snelheid van eliminatie geordend,’ legde ik uit. ‘Ik denk dat ik de meeste vrouwen wel binnen veertig seconden kan elimineren. Daarna kun jij een gespreksonderwerp uitkiezen.’

‘Maar dat maakt dan niet meer uit,’ zei Frances. ‘Dan ben ik al geëlimineerd.’

‘Alleen als potentiële partner. Maar wellicht dat we nog wel een interessant gesprek kunnen voeren.’

‘Maar dan ben ik al geëlimineerd.’

Ik knikte. ‘Rook je?’

‘Af en toe,’ zei ze.

Ik legde de vragenlijst opzij.

‘Uitstekend.’ Ik was blij dat mijn ordening van de vragen zo goed werkte. We hadden tijd kunnen verspillen aan het praten over ijssmaken en make-up, om er vervolgens achter te komen dat ze rookte. Het hoeft geen betoog dat roken niet voor onderhandeling vatbaar was. ‘Geen verdere vragen. Waar wil je het over hebben?’

Tot mijn teleurstelling had Frances geen interesse in een verder gesprek nadat ik had vastgesteld dat we niet bij elkaar pasten. Dit bleek het patroon te zijn voor de rest van de avond.

Al deze persoonlijke interacties waren uiteraard van secundair belang. Ik vertrouwde op het internet, en kort na het plaatsen van de link op datingsites begonnen de ingevulde vragenlijsten binnen te stromen. Ik plande een afspraak met Gene op mijn kantoor.

‘Hoeveel respondenten?’ vroeg hij.

‘279.’

Hij was duidelijk onder de indruk. Ik vertelde hem niet dat de kwaliteit van de reacties sterk varieerde en dat veel vragenlijsten slechts deels waren ingevuld.

‘Geen foto’s?’

Veel vrouwen hadden foto’s bijgevoegd, maar ik had die kolom weggelaten in de database zodat er meer ruimte overbleef voor belangrijkere informatie.

‘Laten we de foto’s eens bekijken,’ zei Gene.

Ik paste de instellingen aan zodat de foto’s zichtbaar werden. Gene bekeek er een paar, waarna hij er een aanklikte. De resolutie was indrukwekkend. Hij leek haar wel goed te keuren, maar een snelle controle van de informatie wees uit dat de kandidaat totaal ongeschikt was. Ik pakte de muis weer terug en verwijderde haar. Gene protesteerde.

‘Wa-wa-wa? Wat doe je?’

‘Ze gelooft in astrologie en homeopathie. En ze heeft haar bmi verkeerd uitgerekend.’

‘Wat moest het dan zijn?’

‘23,5.’

‘Mooi. Kun je haar weer terughalen?’

‘Ze is totaal ongeschikt.’

‘Hoeveel zijn er wel geschikt?’ vroeg Gene, eindelijk ter zake komend.

‘Tot nu toe nul. De vragenlijst is een uitstekend filter.’

‘Denk je niet dat je de lat een beetje te hoog legt?’

Ik wees hem erop dat ik informatie verzamelde om het meest belangrijke besluit van mijn leven te nemen. Het zou volkomen ongepast zijn om een compromis te sluiten.

‘Je moet altijd compromissen sluiten,’ zei Gene. Een vreemde opmerking en volkomen onwaar in zijn geval.

‘Jij hebt de perfecte vrouw gevonden: zeer intelligent, extreem knap en ze vindt het niet erg dat je seks hebt met andere vrouwen.’

Gene zei dat ik Claudia maar niet persoonlijk moest complimenteren met haar tolerantie en vroeg me nog eens naar het totaal aantal vragenlijsten dat was ingevuld. Het eigenlijke totaal was nog hoger dan ik eerder had gezegd, aangezien ik de papieren vragenlijsten niet had meegeteld. 304.

‘Geef mij je overzicht maar,’ zei Gene. ‘Ik zal er wel een paar voor je uitzoeken.’

‘Geen van hen voldoet aan de criteria. Er is met allemaal wel iets mis.’

‘Zie het als een oefening.’

Daar had hij een punt. Ik had een aantal keer teruggedacht aan Olivia de Indiase Antropologe, en had overwogen hoe het zou zijn om samen te leven met een hindoevegetariër met een sterke voorkeur wat betreft ijssmaak. Als ik mezelf er niet aan had herinnerd dat ik beter op een perfecte match kon wachten, dan had ik vast contact met haar opgenomen. Ik had zelfs de vragenlijst van Fabienne de Wellustige Wetenschapster nog eens doorgenomen.

Ik e-mailde het overzicht naar Gene.

‘Geen rokers.’

‘Oké,’ zei Gene, ‘maar je moet ze wel mee uit vragen. Uit eten. In een echt restaurant.’

Gene merkte blijkbaar dat ik niet blij was met dit vooruitzicht. Dat probleem loste hij slim op door een nog minder acceptabel alternatief te opperen.

‘Je kunt ze ook meenemen naar het faculteitsbal.’

‘Restaurant.’

Gene glimlachte, schijnbaar ter compensatie voor mijn gebrek aan enthousiasme. ‘Het is heel simpel: “Zullen we vanavond uit eten gaan?” Zeg me maar na.’

‘Zullen we vanavond uit eten gaan?’ herhaalde ik.

‘Zie je, dat was toch niet zo moeilijk? Maak alleen maar positieve opmerkingen over haar uiterlijk. Betaal voor het eten. Praat niet over seks.’ Gene liep naar de deur, maar draaide zich toen weer om. ‘Hoe zit het met de papieren exemplaren?’

Ik gaf hem mijn vragenlijsten van Tafel voor Acht, het singlesfeest, en op zijn aandringen zelfs de deels ingevulde exemplaren van het speeddaten. Nu had ik het uit handen gegeven.